Urmila Gauchan (ANU)

Ms. Urmila Gauchan Sherchan
Social Worker
Female Social activist Award 2022UAE

काठमाडौँको भोटेबहालमा जन्मनुभएकी अनु उर्मिला शेरचनको जीवनको भोगाइ फरक खालको छ ।

बाबा आमाको एकआपसको मनमुटावका कारण बाल्यकाल सोचेको जस्तो भएन आमाको सहयोगलेनै काठमाडौंमा रहेर पठन पाठन गर्ने ईच्छा हुँदा हुँदै पढाईमा धक्का प¥यो तर हामी तीन छोराछोरी को भरपूर सम्पूर्ण हूरकाई दूःख सूख आमाको काखमा भयो तेसैले म आमालाई भगवान भन्दा माथीको दर्जामा राख्ने गर्छू पारिवारिक समस्याका कारण पठनपाठनलाई राम्ररी अघि बढाउन नसके पनि उहाँले विएसम्म पढ्नुभयो ।

बुबाको बुटबल बसाईको शिलशीलामा काठमाडौँ बुटवल गर्दागर्दै पढाइमा समस्या उत्पर्न भएको उहाँ सुनाउनुहुन्छ ।

अनुले विसं २०५२ सालमा पद्मकन्या कलेज बागबजारबाट क्याम्पसको जीवन सक्नुभयो । सामाजिक सेवामा औधी रुचि भएकाले आर्टमा त्यसमाथी समाजसेवाकै विषय रोज्नुभयो र त्यसैगरी अघि बढाउनुभयो ।

व्याचलसर पढ्दापढ्दै रोजगारीको शिलशीलामा जापान पुग्नुभयो । जापानमानै विवाह भयो । एक छोरा र एक छोरीकी आमा शेरचनका छोरा १८ वर्षका छन् । छोरी १३ वर्षमा लागिन् छोरी सानै उमेरमा मोडलिङमा सक्रिय छिन भने विभिन्न म्यूजिक भिडियोहरुमा पनि अभिनय गरेकी छिन ।

श्रीमान विदेशवाट फर्किय पछि ठमेलमा थकाली भान्साघर क्याफे सन्चालन गरी काम गरी रहनु भएको छ । उनी आफै साथीहरुसंग हाल ट्रिनिटी डान्स स्टुडियो पनि सन्चालन गर्नु हुन्छ । तर उहाँ सामाजिक सेवा तथा घरकै काममा व्यस्त हुनुहुन्छ । लायन्स क्लबमा आवद्ध भएर सेवा गर्दै पनि आउनुभएको छ ।

‘मनदेखिनै समाजसेवा गर्न लागि पर्नु भएका उहाँ त्यसको श्रेय आफैँलाई दिन्छु आफैँले दुख भोगेरै समाजसेवामा लागेको हो, भोगाइको प्रतिविम्ब हो मेरो समाजसेवा’, उहाँले भन्नुभयो ।

विसं २०६९ सालबाटै सामाजिक काममा लाग्नुभएको हो । कतिले म्यासेन्जरमा समस्या भयो भनेर भन्ने वित्तिकै आफ्नो पकेटमनी कटाएर पनि सेवा दिनुहुन्छ उहाँ ।
शुरुमा फेसबुक नचलाउने बानी खासै थिएन । उहाँले २०७२ को भूकम्पमा सितापाइलाका केही ठाउँमा सहयोग गरेर आउनुभयो । फेसबुकमा हाल्दा कसैले सहयोग गर्छ की भन्ने सोच पलायो । ‘त्यसपछि फेसबुकमा हालेको देश विदेशबाट ठुलो सहयोग प्राप्त भयो र मैले ठाउँठाउँमा सहयोग गर्न पाएँ’, उहाँले सुनाउनुभयो । त्यसपछि बल्ल सामाजिक सञ्जालको महत्व पुन बुझनुभयो ।

अरुबाट प्राप्त सहयोग लिएर आफु माध्याम बन्दा पनि खुसी लाग्ने उहाँले सुनाउनुभयो । अनि सेवा अभियानलाई निरन्तरता दिनुभयो । त्यसपछि विभिन्न सामाजिक संघसस्था र आश्रमहरुमा लाखौ सहयोग गरेको बताउनुभयो ।

कोभिडको जोखिमका बेला धेरै सहयोग गरेको अनुभव उहाँसँग छ । ज्यानै जोखिमा राखेर काम गरेको नै त्यही बेला हो भन्नुहुन्छ उहाँ । एक दिन ११८ घरमा एकै पटक सहयोग गर्नुभयो ।

फेसबुकमा हाल्दा धेरै ठाउँबाट सहयोग आउँथ्यो । उक्त सहयोग संकलन गरेर सवैलाई विभिन्न सामाग्री तथा नगद रकम बाँड्दै हिड्नु भयो । उहाँले भन्नुभयो, ‘खर्च एकदम क्लियर भएको मान्छे बरु सय रुपैयाँ थपेर दिन्छु १०० लिन नपरोस् भन्ने चाहना मेरो छ ।’

अहिले पनि आमा, ससुरा बा लगायतका तिथि, छोराछोरीको जन्म दिन लगायतमा सहयोग गरिरहनुहुन्छ । त्यसका साथै अरुले पनि सहयोगको हात बढाउदा त्यो ल्याएर दिने गर्नुहुन्छ ।

भोलिको दिनमा राम्रो वृद्धाश्रम खोलेर बुढाबुढीको सेवा गर्ने मन रहेको सुनाउनुभयो । बाटोमा बेवारिसे मान्छे फेला पर्यो भने लौन उद्धार गर्नुपर्यो भनेर जानकारी आउँछ । अनि उद्धार पनि गर्ने गर्नुहुन्छ ।
उहाँलाई समाजसेवा भनेको मानवीय धर्म हो जस्तो लाग्छ । समाजसेवाले शान्ति मिल्छ । ओहो कस्तो राम्रो काम गरेकी भनेर अरुलेभन्दा खुसी लाग्ने र मनमा सन्तुष्टी मिल्ने उहाँले सुनाउनुभयो त्यसैले आगामी दिनहरुमा समाजसेवालाई निरन्तरता दिने सोच उहाँको छ ।